Παρουσίαση του βιβλίου – «Γκέρμπεσι – Μιδέα Αργολίδας: O χώρος – Η ιστορία – Οι άνθρωποι»
Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού και οι εκδόσεις «Εκ Προοιμίου» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Χρίστου Ι. Κώνστα με τίτλο:
«Γκέρμπεσι – Μιδέα Αργολίδας: O χώρος – Η ιστορία – Οι άνθρωποι».
Η παρουσίαση θα γίνει την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου (11 πμ) στην αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου Μιδέας.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Γεώργιος Κόνδης, Δρ. Κοινωνιολογίας – Εκπαιδευτικός – Συγγραφέας.
Γιάννης Δ. Μπάρτζης, Δρ. Φ. – Πρόεδρος της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημήτρης Γεωργόπουλος, ιστορικός και πρώην Διευθυντής των Γ.Α.Κ. Αργολίδας.
Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:
[…] Κομβικό σημείο για την παρακολούθηση της ίδρυσης, της ονομασίας και της διαδρομής μέσα στο χρόνο του οικισμού Γκέρμπεσι-Μιδέα της Αργολίδας είναι η δεύτερη Βενετοκρατία του Ναυπλίου (1686-1715), αφού σε επίσημο κείμενο της Βενετικής πολιτείας της περιόδου αυτής αναφέρεται για πρώτη φορά, απ’ όσο τουλάχιστον γνωρίζω, το τοπωνύμιο «Γκέρμπεσι» ως όνομα ζευγολατείου. Με βάση όμως ιστορικά στοιχεία, θεωρώ ότι ο οικισμός Γκέρμπεσι είχε ιδρυθεί από αρβανίτες εποίκους κατά την περίοδο της πρώτης Ενετοκρατίας του Ναυπλίου…
… Συνεπώς ο οικισμός Γκέρμπεσι υπάρχει ως οργανωμένο οικιστικό σύνολο τουλάχιστον από το 1805, αφού αναγνωρίζεται τόσο από τη Δημογεροντία όσο και από την Τουρκική πολιτειακή εξουσία ως συλλογικό φορολογικό υποκείμενο. Η διαδικασία όμως σχηματισμού του θα έπρεπε να είχε αρχίσει ενωρίτερα με τη μόνιμη εγκατάσταση βαθμηδόν κάποιου ελάχιστου αριθμού οικογενειών που δημιούργησαν στη Δημογεροντία και στην Τουρκική εξουσία την βεβαιότητα της μόνιμης ομαδικής οίκησης. Τον χρόνο όμως αυτόν, της μόνιμης δηλαδή εγκατάστασης οικογενειών στον τόπο μας, δεν τον γνωρίζουμε…
… Οι γυναίκες, αν ήσαν ανύπαντρες προσδιορίζονταν με το όνομά τους και το όνομα του πατέρα τους ενωμένο με το παρατσούκλι του, η Σοφία του ΚίτσιοΜαλλή. Εάν ήσαν παντρεμένες προσδιορίζονταν με το όνομά τους και το όνομα του συζύγου τους ενωμένο με το παρατσούκλι του, η Φωτεινή του ΓιάνΝταή…
… Τα παιδιά ήταν του πατέρα και ερωτώμενα τίνος είναι έπρεπε να απαντήσουν με το όνομα του πατέρα τους και ποτέ της μάνας. Εάν παρέβαιναν τον κανόνα, δέχονταν τις παρατηρήσεις των ηλικιωμένων. Θυμάμαι πως η γριά Τζιότζιλια ρώτησε την αδερφή μου, «Μωρή, ποιανού είσαι σύ; Της Φωτεινής του Νταή, απάντησε εκείνη και η ΓριάΤζιότζιλια, «Μωρή, πού σε βρήκε η Φωτεινή; Του ΓιάνhΝταή είσαι»…